Arti dhe Shkenca

 Arti dhe Shkenca


Dallimi themelor midis artit dhe shkencës është se njëra është një lëvizje drejt ndjenjave më të holla , dhe tjetra është një shprehje racionale në lidhje me secilën fazë të shkakut dhe pasojës.

Çfarë është arti?

Ju bëni kaq shumë gjëra - ju hani, ju kërceni, ju lëvizni, ju flisni,ju kendoni,etj - ju bëni kaq shumë gjëra. Nëse i bëni këto gjëra në një stil të shkëlqyeshëm, në një stil delikate, atëherë stili hyn brenda fushës së artit. Arti i të thënit, arti i të shkruarit – ky eshte art.

Dhe kur ju jeni duke bërë diçka në baza racionale, në bazë të logjikës, dhe në të njëjtën kohë duke i kushtuar vëmendjen e duhur teorisë shkak-pasojë, [kjo është shkencë].

Në këtë botë gjithçka hyn brenda fushës së kësaj teorie dmth shkak-pasojë. Asgjë nuk është pa shkak në këtë botë. Ajo që një burrë sheh ose ajo që një njeri mund të perceptojë ka një faktor shkakësor pas saj. E shihni sheqerin. Tani, cili është shkaku i sheqerit? Shkaku i sheqerit është kallam sheqeri ose panxhari i sheqerit. Aty ku panxhari i sheqerit ose kallam sheqeri është shkaku, sheqeri është efekti. Pastaj, ku kallami i sheqerit ose panxhari i sheqerit është efekti, pas kësaj është fara - fara është shkaku, efekti është panxhari i sheqerit. Pra, në të gjitha sferat e jetës sonë, ka një shkak.

Çfarë është shkenca?

Shkencë do të thotë "ajo që bazohet në racionalitet dhe i kushton vëmendjen e duhur teorisë shkak-pasojë".

Dy mijë vjet më parë, një filozof i quajtur Maharshi Kanada tha: Kárańábhávátkáryábhávah

- "Aty ku nuk ka faktor shkakësor, nuk mund të ketë asnjë efekt të shkakut".

Praktika shpirtërore hyn brenda fushës së shkencës. Dhe shkencëtari i parë që shpiku këtë shkencë shpirtërore ishte Lord Shiva, i cili lindi rreth shtatë mijë vjet më parë. Emri i bashkëshortes së tij ishte Párvatii. Në Kinën e vjetër, Párvatii njihej si Tárá. Tani, kjo shkencë, kjo shkencë shpirtërore, është e ndarë në dy pjesë, dy ndarje - ashtu si dy krahët e një zogu. Njëra pjesë njihej si nigama, pjesa tjetër ágama. Pyetjet e Párvatii-t njiheshin si nigama dhe përgjigjet e Shivës njiheshin si ágama.

Një herë ne ate kohe, Párvatii e pyeti LORD SADA Shiven: “O Zot, në sfera të ndryshme të jetës, ne themi ose shohim se ka disa kualifikime minimale të caktuara. Para se të bëhet mjek, duhet të bëhet i diplomuar në mjekësi. Ai diplomim në shkencat mjekësore duhet të trajtohet si kualifikimi minimal për një mjek. Dhe në sfera të ndryshme të jetës, ka disa kualifikime minimale. Tani, për të përparuar përmes kësaj shkence të realizimit te spiritualitetit, cili është kualifikimi minimal? Duhet të ketë disa kualifikime minimale.”

Shiva tha,

Átmajiṋánamidaḿ Devii paraḿ mokśaekasádhanam;

Sukrtaermánavo bhútvá jiṋániicenmokśamápnuyát.

[Vetënjohja është mjeti më i madh për të arritur shpëtimin. Njerëzit lindin si qenie njerëzore për shkak të saḿskárave të tyre të mira të së kaluarës, por për të arritur një çlirim perfundimtar dhe final të pakualifikuar, ata do të duhet të arrijnë vetënjohjen.]

Në procesin e introversionit, domethënë në marshimin brenda vetes të kësaj bote të krijuar, kur gjithçka kalon nga e papërpunuar në delikate, çfarë ndodh? Për shkak të përplasjes së përjetshme dhe kohezionit në botën materiale, krijohen qeliza të gjalla, protozoa primitive, qeliza protozoike. Dhe si rezultat i përplasjes dhe kohezionit të mëtejshëm, këto qeliza protozoike shndërrohen në struktura të ndryshme metazoike. Dhe së fundi, këto struktura metazoike, duke ruajtur një standard intelektualiteti, marrin trajtat e qenieve njerëzore. Në krijesat e tjera të gjalla, forma të tjera të gjalla, ka intelektualitet, por i mungon intuita. Por në rastin e qenieve njerëzore, ekziston intelektualiteti, dhe gjithashtu ekziston aftësia intuitive. Njeriu [qeniet kanë një natyrë të veçantë]. Disa pjesë të mendjes së tyre janë të vetëdijshme dhe pjesë të caktuara janë të pavetëdijshme. Dhe aty qëndrojnë të gjitha potencialet e intuitës. "Për të gjithë njerëzit," tha Lord Shiva, "kur dikush fiton një trup njerëzor dhe zhvillon përkushtim, ky është kualifikimi minimal, përfundimtar dhe i vetëm për një aspirant shpirtëror. Ai njeri nuk kërkon kualifikim tjetër per tu realizuar .”

Të gjithë duhet të kujtojnë se kur ekziston një trup njerëzor, [atëherë] ai trup njerëzor, me anë të përkushtimit të tij, është në gjendje të arrijë atë realizim suprem, atë qëndrim hyjnor. Askush nuk është inferior apo superior ndaj të tjerëve; është e drejta e të gjithë njerëzve për të arritur atë qëndrim jo-atribuues, i cili është qëllimi suprem, dëshira supreme desiderateumi final, për të gjithë njerëzit. Nuk mund të ketë asnjë kufizim të kastës, besimit, races ose kualifikimit akademik. Një njeri që ka fituar një pasuri dituri të madhe arsimore mund të mbetet prapa nëse ka mungesë përkushtimi, dhe një njeri analfabet mund të arrijë statusin suprem, pozitën supreme, nëse ka përkushtim devocional tek ai.

Kjo ishte përgjigja e Shivait.

Ju thashë se emri i vjetër kinez i Párvatii ishte Tárá. Tárá e pyeti Shivain se si mund të dihet se përkushtimi është mënyra e vetme, përkundrazi, përkushtimi është rruga. Kur dikush mendon se përkushtimi është mënyra e vetme, atëherë ai do t'i kushtojë të gjitha mundësitë, potencialet dhe qëndrueshmërinë e tij në zhvillimin e përkushtimit. Kur dikush ia kushton gjithçka Parama Puruśa-s, ato prirje të përkushtuara të mendjes njerëzore e bëjnë një njeri një devot dhe aftësitë e tij njihen si përkushtim. Emri kolektiv i prirjeve të tij të drejtuara ndaj Parama Puruśa njihet si "përkushtim-devocional", sepse ato i janë kushtuar Atij.

Shiva tha,

Átmajiṋánam idaḿ devi paraḿ mokśaeka sádhanam;

Sukrtaermánavo bhútvá jiṋániicenmokśamápnuyát.

Është faza e parë. Tani, çfarë është átmajiṋánam?

Në përgjigje të pyetjes së Párvatii-t, Shiva tha:

Átmajiṋánaḿ vidurjiṋánaḿ jiṋánányanyáni yánitu;

Táni jiṋánávabhásáni sárasyanaeva bodhanát.

[Njohja e vetvetes është njohuri e vërtetë – të gjitha njohuritë e tjera janë thjesht një hije e dijes; dhe nuk do të çojë në realizimin e së vërtetës.]

Unë jam duke përdorur shloka sanskrite dhe jo Pali sepse Pali-gjuha qe fliste Buda mund të mos jetë i kuptueshëm për ju. Sanskritishtja kuptohet më mirë. Kjo është arsyeja pse unë po përdor shloka sanskrite.

Kur një njeri di diçka, cila është ana vepruese e njohjes?

Shkenca e njohjes është - çfarë?

Projeksioni i brendshëm i dridhjeve objektive të jashtme; dmth, projeksioni introversial i ndjenjave të jashtme, vibracioneve të jashtme, njihet si njohuri. Domethënë, në gjuhën filozofike, mund të themi se “dije” nënkupton subjektivizimin e objektiviteteve. Tani ju jeni duke ditur diçka. Një pjesë e caktuar e mendjes suaj është njohësi, dhe një pjesë e caktuar e mendjes tuaj metamorfozohet në të njohur kur ju jeni duke ditur apo njohur diçka të jashtme.

Por kur duhet të njohësh veten, domethënë të vetë-realizosh, çfarë duhet të bësh?

Pjesa juaj e "njohësit" është mendja subjektive që po sheh elefantin, që po sheh lopën, por nuk po e sheh veten. Po sheh kaq shumë gjëra, por nuk po sheh vetveten. Pra, çfarë është átmajiṋánam, domethënë, çfarë është vetë-realizimi? Vetë-realizimi është kur dikush sheh entitetin subjektiv me aftësinë vibruese të shpirtit të dikujt, të vetëdijes së dikujt.

Pra, këtu Shiva thotë se njohuria aktuale është njohja e vetvetes, domethënë njohja e pjesës subjektive të entitetit tuaj, dhe jo e pjesës objektive. E dini, ka disa filozofi me të meta në botë ku bota materiale është gjithçka, materia është gjithçka. Kur materia është gjithçka, atëherë materia bëhet qëllimi i jetës. Dhe rrjedhimisht ekzistenca njerëzore, vetëdija njerëzore, pjesa subjektive e mendjes njerëzore, gjithçka, ngadalë do të metamorfozohet në materie. Një njeri i zhvilluar do të bëhet si dheu dhe guri dmth degradohet. Kjo është arsyeja pse kjo filozofi është e dëmshme për zhvillimin njerëzor. Karl Marks predikoi atë filozofi të gabuar. Ju duhet ta mbani mendjen tuaj të lirë nga lidhjet dhe prangat e një filozofie të tillë të gabuar, sepse ajo është antinjerëzore – jo vetëm antinjerëzore, ajo është shumë e dëmshme për ekzistencën njerëzore dhe zhvillimin njerëzor. Nuk duhet ta harroni kurrë këtë fakt.

Tani, Shiva tha se ky vetë-realizim, domethënë kur mendja subjektive metamorfozohet-trasformohet në vetëdije, është njohja e duhur. Njohuritë e tjera nuk janë aspak njohuri.

Átmajiṋánaḿ vidurjiṋánaḿ jiṋánányanyáni yánitu;

Táni jiṋánávabhásáni sárasyanaeva bodhanát.

Ju që ishit studentë të shkencës e dini se në rastin e një hije, ka dy pjesë - pjesa e ombrës dhe pjesa e gjysmës. Këtu Zoti Shiva tha se as ombra dhe as gjysma nuk janë gjërat aktuale. Ai tha se të gjitha njohuritë objektive, ku njohja nënkupton subjektivizimin e objektivitetit, në fakt nuk janë njohuri. Aty shtrihen ombrat dhe gjysma e hijeve. Dhe duke parë ombrën ose gjysëm ombrën, nuk mund të keni një ide të duhur për gjënë aktuale. Ka një pemë lichee, ka një pemë guava. Duke parë hijet, nuk mund të kuptoni se cila është hija e pemës së lichee dhe cila është hija e pemës guava. Ju duhet të shihni pemën origjinale. Kjo ishte përgjigja e dhënë nga Zoti Shiva rreth shtatë mijë vjet më parë, Zoti Shiva i cili filloi këtë shkencë shpirtërore.

Përsëri, pyetja e Párvatii-t ishte: "O Zot, ka kaq shumë njerëz që thonë: "Ky vend është një vend i shenjtë, ai vend është një vend jo i shenjtë". Ata vazhdojnë të lëvizin nëpër botë në kërkim të kaq shumë tiirthave. pra vende pelegrinazhi. Cila duhet të jetë qasja e duhur?”

Shiva tha,

Idaḿ tiirthamidaḿ tiirthaḿ bhramanti támasájanáh;

Átmatiirthaḿ na jánanti kat́haḿ mokśo varánáne.

“Oh Devii im, kaq shumë njerëz qe po lëvizin në kaq shumë vende, por ata nuk e dinë se tiirtha më e lartë (tiirtha do të thotë "vendi i pelegrinazhit") qëndron i mbuluar brenda ekzistencës së tyre. Nuk ka nevojë të shkosh diku tjetër në kërkim të një tiirtha”.

Vetëm tani ju thashë se në rastin e njohurive fizike, pra njohurive të jashtme , procesi i dijes do të thotë "subjektivizim i objektivitetit të jashtëm". Por në rastin e dijes së vërtetë, siç shpjegohet nga Lord Shiva, çfarë ndodh?

Mendja shumë subjektive metamorfozohet në Vetëdije, domethënë Átman, domethënë Enti Suprem Njohës. Pra, kur qëllimi përfundimtar, desideratum suprem, është metamorfoza në Entitetin Suprem të Ditur, "Uni" Suprem, atëherë tiirtha më e mirë, më tepër, e vetmja tiirtha, qëndron e mbuluar brenda ndjenjës suaj "Unë".

Çdo njeri ka një ndjenjë "uni"; çdo njeri ndjen se "Unë ekzistoj". Kjo ndjenjë e "Unë ekzistoj" është forma përfundimtare e botës së shprehur. Dhe pas asaj bote të shprehur, pas asaj forme përfundimtare të botës së shprehur, qëndron e mbuluar Ndërgjegjja Supreme Kozmike, Átman. Pra, Átman është tiirtha më e mirë. Dhe Átman është tiirtha supreme. Përkundrazi, Átmán është tiirtha e vetme.

Ju jeni të gjithë aspirantë shpirtërorë. Ju duhet të mbani mend se lëvizja juaj nuk është nga delikate dhe e holle në ate të papërpunuar, por nga e papërpunuar në delikate. Por ju nuk duhet ta lini pas dore këtë botë të papërpunuar, sepse ekzistenca juaj po ushqehet nga kjo botë e papërpunuar. Kjo është arsyeja pse ju duhet t'i kushtoni respektin e duhur edhe botës së papërpunuar. Prandaj them se e jona është një qasje subjektive përmes përshtatjes objektive. Ju duhet ta mbani mend këtë fakt.





Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurti