Shkenca Estetike dhe Saḿgiita

 Ju ndoshta dini diçka për shkencën estetike.

Ka gjera dhe lende te atilla që nuk shprehen dot në gjuhën normale; ndjenjat më delikate shprehen përmes mënyrave më delikate të të shprehurit. Supozoni se pashë diçka të veçantë për një kohë të caktuar dhe më pëlqeu. Ndjenja pas një kënaqësie të tillë, d.m.th., bháva ose ideja - arsyeja pse më pëlqeu - të gjitha këto kur shprehen me një gjuhë të ëmbël e delikate janë ato që quhen shkencat estetike. Vazot me Lule mund të vendosen në mënyrë të rastësishme në dyshemenë e një shtëpie. Megjithatë, nëse në vend të kësaj merrni vazot me lulet dhe i rregulloni ato me përpikëri me një stil dekorativ, kjo gje do të hyjë në fushën e shkencës estetike. Tavolinat dhe karriget nuk janë të pakta në shtëpinë tuaj; përkundrazi janë në gjashtë dhe shtatë. Pamja nuk është e këndshme. Nëse i rigruponi ato në menyre te bukur,kjo do të hyjë në kategorinë e shkencës estetike. Supozoni se doni t'u transmetoni të tjerëve bukurinë e brendshme të të gjitha gjërave që i japin kënaqësi secilit individ . Mund t'i rregulloni ato në mënyrë artistike, ose jo vetëm që mund t'i rregulloni, por edhe t'ua transmetoni të tjerëve në një gjuhë shumë të ëmbël dhe të kthjellët; por më në fund nuk duhet as ta arrish këtë objektiv me një gjuhë të hollë; mesazhi gjithashtu mund të dërgohet në cdo shtëpi me ndihmën e stilolapsit. Kjo është ajo që njihet si shkencë estetike.

Ndjenja që funksionon pas shkencës estetike nuk është gjë tjetër perveçse kënaqësi. Por çfarë fshihet pas kësaj kënaqësie?

Më pëlqen kjo lule. Unë kënaqem me një marrëveshje të veçantë. Ndihem i kënaqur me një stil të veçantë të të folurit. Kështu lindën krijimet dramaturgjike dhe qeniet njerëzore shpikën edhe recitimin. Kur kjo kënaqësi më mbush mendjen, 'Uni' bëhet subjekt ose rast posedues, dhe ajo që më magjeps bëhet rast objektiv. Kur një gjendje e tillë vazhdon, arrihet një fazë kur ai Entitet ndihet se 'unë' jam i dashur për të. Nëse kjo fazë vazhdon për një kohë të konsiderueshme, njeriu humbet veten. Për sa kohë që unë kënaqem, ekzistenca ime e njësisë vazhdon. Ndërsa ekzistoj, unë mund të kënaqem, dhe kur e humbas veten, kur "Uni" bëhet i dashur për atë Entitet, kur "Uni" bëhet burimi i gëzimit për atë Entitet, më në fund arrihet një fazë kur ekzistenca ime e njësisë humbet plotësisht në atë Entitet. Humbja e vetvetes, gjendja e të qenit i humbur ose në fakt, fillimi i procesit të humbjes së vetvetes në vetë burimin e gëzimit, njihet si mohanavijiṋána, ose shkenca e super estetikës. Dhe Entiteti ndaj të cilit humbasim veten është Mohana, ose mishërimi i magjepsjes se mrekullueshme. Parama Puruśa ZOTI është Mohana pasi Ai magjeps një individ dhe të gjithë njerzit. Nëse Parama Puruśa nuk do të kishte magjepsur botën, askush nuk do të kishte dashur të jetonte këtu.

A mund ta imagjinoni peshën e problemeve të panumërta në kete botë?

Të acaruar nga problemet akute, qeniet njerëzore do t'i kishin dhënë lamtumirë botës me kohe dhe do të kishin ikur. Por njeriu nuk arrin ta bëjë këtë sepse ka rënë nën ndikimin dërrmues të Mohana-s, d.m.th., Parama Puruśa ZOTI-t dhe kështu është bërë i paaftë për të ikur nga kjo botë. Edhe nëse dikush nuk e pëlqen këtë botë, mbetet këtu për shkak të dashurisë për Parama Puruśa. Dhe kur dikush bie në dashuri me Parama Puruśa, dhe kur dikush është i dashur për Parama Puruśa, ku do të shkojë? Pikërisht për këtë është thënë se qeniet njerëzore e shpikën Dharma-n spirituale si rezultat i dashurisë së tyre për Mohana-n, ose për shkak të rënies në duart e Tij simpatike. Në këtë mënyrë, Dharma ose spiritualiteti u shfaq për herë të parë në jetën e njeriut.



Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurti