Mësimet e Yama dhe Niyama

 

Parimet e Yama dhe Niyama, të cilat përbëjnë bazën e etikës dhe disiplinës shpirtërore. Këto parime kanë për qëllim të promovojnë një stil jete që kultivon pastërtinë e mendjes dhe paqen e brendshme, duke ndihmuar në drejtimin e një jete me shërbim altruist dhe rritje personale.

 

YAMA

 

Yamat janë parime etike që rregullojnë sjelljen tonë ndaj të tjerëve. Ata shpesh konsiderohen si "përmbajtje" ose rregullat morale kryesore për të shmangur dëmtimin dhe për të jetuar një jetë etike.

 

1. Ahimsa (Jo-violencë)

 

Ahimsa do të thotë të mos shkaktosh dhimbje ose dëmtim për asnjë qenie të gjallë. Ky parim zbatohet jo vetëm në veprimet fizike, por edhe në mendimet dhe fjalët tona. Ahimsa na fton të kultivojmë dhembshuri, respekt dhe mirësjellje ndaj çdo forme jete. Mos-violenca nuk është vetëm mungesa e agresionit fizik, por edhe shmangia e lëndimit emocional ose mendor të të tjerëve. Është një ftesë për të zhvilluar dashuri të pakushtëzuar dhe kuptim të thellë të vlerës së çdo qenieje të gjallë.

 

2. Satya (Sinqeriteti)

 

Satya i referohet sinqeritetit, të qenit të ndershëm në fjalët, mendimet dhe qëllimet tona. Të thuash të vërtetën kërkon maturi dhe delikatesë, pasi e vërteta nuk duhet të përdoret si një armë për të lënduar të tjerët. Ky parim na mëson të përdorim fuqinë e fjalës me mençuri, të shprehim veten në mënyrë konstruktive dhe pozitive, dhe të përdorim mirë aftësitë tona mendore. Të jesh i sinqertë ndaj vetes është hapi i parë drejt integritetit personal dhe rritjes shpirtërore.

 

3. Asteya (Mos-vjedhja) 

 

Asteya përfshin refuzimin e dëshirës për të zotëruar ato që i përkasin të tjerëve, qoftë mallra materiale, ide ose koha e tjetrit. Ky parim na fton të zhvillojmë një ndjenjë të thellë të kënaqësisë së brendshme dhe të njohim vlerën e burimeve tona. Asteya është një ftesë për të jetuar me integritet, për të respektuar të drejtën e të tjerëve për pronën dhe për të luftuar lakminë dhe dëshirën që mund të na çojnë drejt vjedhjes në kuptimin material apo jo material.

 

4. Brahmacarya (Kontinenca) 

 

Brahmacarya është parimi i moderimit dhe kontinencës, dhe interpretohet si kontrolli i shqisave. Konsiston në mbajtjen e mendjes të përqendruar në Entitetin Suprem, duke e larguar nga kënaqësitë materiale kalimtare. Ky parim na ndihmon të ruajmë energjinë jetike, të shmangim shpërqendrimet dhe të përqendrohemi te qëllimet shpirtërore. Brahmacarya nënkupton të jetosh me qëllim dhe të përdorësh energjinë në mënyrë kuptimplotë, në vend që ta shpërndajmë atë në dëshira të përkohshme.

 

5. Aparigraha (Mos-posedimi) 

 

Aparigraha na fton të heqim dorë nga gjithçka që nuk është e nevojshme për mbajtjen e trupit, duke na çliruar nga lidhja me pasuritë materiale. Ky parim është një ftesë për thjeshtësi dhe një jetë më të lehtë, ku veprimet tona udhëhiqen nga nevojat thelbësore në vend të dëshirës për të grumbulluar. Aparigraha na ndihmon të kuptojmë se lumturia nuk vjen nga posedimi i gjërave materiale, por nga çlirimi nga lidhja.

 

NIYAMA

 

Niyamat përfaqësojnë disiplinën personale dhe janë praktika që na ndihmojnë të përmirësojmë veten dhe të promovojmë një lidhje të thellë me botën tonë të brendshme.

 

1. Shaoca (Pastërtia) 

 

Shaoca ka të bëjë me pastërtinë fizike dhe mendore. Pastërtia fizike përfshin mbajtjen e trupit të pastër dhe të shëndetshëm, ndërsa pastërtia mendore përfshin kultivimin e mendimeve pozitive dhe praktikimin e mirësisë, bujarisë dhe sinqeritetit ndaj të gjitha qënieve të gjalla. Të jesh i pastër nga zemra do të thotë të veprosh pa keqdashje, me dëshirën e sinqertë për të ndihmuar të tjerët dhe për të kontribuar në mirëqenien e tyre. Pastrimi i brendshëm dhe i jashtëm na përgatit të mirëpresim paqen dhe qetësinë në jetën tonë të përditshme.

 

2. Santosa (Kënaqësia) 

 

Santosa do të thotë të jesh i kënaqur me atë që ke, pa dëshiruar vazhdimisht më shumë. Ky parim na mëson se lumturia e vërtetë nuk varet nga rrethanat e jashtme apo pasuritë materiale, por nga aftësia jonë për të qenë mirënjohës për atë që kemi dhe për të pranuar jetën me të gjitha të mirat dhe të këqijat e saj. Santosa na fton të jetojmë në të tashmen, pa u ankuar për të kaluarën ose shqetësuar për të ardhmen, duke kultivuar një qëndrim pranimi dhe ekuilibri emocional.

 

3. Tapah (Disiplina dhe Sakrifica)

 

Tapah përfshin të bërit e sakrificave dhe të përballurit me privacione për të arritur një qëllim shpirtëror. Ky parim i referohet aftësisë për të përballuar vështirësitë dhe për të ruajtur disiplinën personale edhe përballë sfidave. Tapah përfshin praktika si agjërimi (Upavasa), shërbimi ndaj prindërve dhe mësuesve shpirtërorë, si dhe katër lloje të Yajina-s, që përfaqësojnë shërbimin ndaj paraardhësve, shoqërisë, qenieve inferiore dhe Koshiencës Supreme. Disiplina personale shihet si një mjet për të forcuar karakterin dhe për të kapërcyer dobësitë e brendshme.

 

4. Svadhyaya (Studimi i vetes dhe shkrimeve) 

 

Svadhyaya ka të bëjë me studimin dhe kuptimin e shkrimeve të shenjta dhe teksteve filozofike. Gjithashtu përfshin pjesëmarrjen e rregullt në meditimin kolektiv, i cili na ndihmon të ngrihemi shpirtërisht dhe të mbetemi të qëndrueshëm në rrugën tonë. Studimi shpirtëror na lejon të zhvillojmë një vetëdije më të madhe për veten dhe për qëllimin tonë në jetë. Leximi i shkrimeve të shenjta është një mundësi për të reflektuar mbi të vërtetat universale dhe për të thelluar lidhjen tonë me hyjnoren.

 

5. Iishvara Pranidhana (Dorëzimi ndaj Hyjnores)

 

Iishvara Pranidhana konsiston në dorëzimin e plotë të egos sonë dhe në besimin te vullneti i Hyjnores, pavarësisht rrethanave. Kjo do të thotë të pranojmë se gjithçka që ndodh në jetë është pjesë e një plani më të madh, dhe se jemi thjesht instrumente në duart e Kontrolluesit Kozmik. Ky parim na mëson të pranojmë si kënaqësinë, ashtu edhe dhimbjen me qetësi, duke parë çdo ngjarje si një mundësi për t'u rritur shpirtërisht. Të dorëzohesh ndaj hyjnores kërkon besim dhe përulësi dhe na lejon të jetojmë me më shumë qetësi dhe besim.

 

Mësimet e Yama dhe Niyama përbëjnë bazat për një jetë shpirtërore autentike dhe të realizuar. Ato na udhëheqin të jetojmë në harmoni me veten, me të tjerët dhe me gjithë universin. Përmes praktikimit të këtyre parimeve, ne zhvillojmë një mendje të pastër, një zemër altruiste dhe një lidhje të thellë me Koshiencën Supreme. Filozofia shpirterore e Anandamarge-s na kujton se jeta njerëzore është e shkurtër dhe e çmuar, dhe është detyra jonë të mësojmë dhe të vëmë në praktikë këto mësime për të përmirësuar veten dhe për t'i shërbyer njerëzimit që vuan.

Këto parime na ofrojnë një rrugë për t'u bërë njerëz më të mirë dhe për të kontribuar në mirëqenien e botës.