Pseudo-Spiritualiteti dhe Neo-Humanizmi

Tani  një diskutim të shkurtër mbi "Pseudo-Spiritualitetin dhe Neo-Humanizmin."

Nga njëra anë, kemi pseudo-spiritualitetin. Ne nuk mund ta quajmë atë "spiritualizëm maksimal", sepse "spiritualizmi maksimal" do të thotë lëvizje nga papërsosmëria drejt përsosmërisë. Në procesin e lëvizjes mund të arrihet një pozicion shumë i lartë; por ai pozicion i lartë nuk është shtresa përfundimtare. Prandaj, unë preferoj ta quaj "pseudo-spiritualitet". 

 

Çfarë është pseudo-spiritualiteti? 

 

Është spiritualitet që nuk është në rend të përsosur, por ka të bëjë disi me spiritualitetin.

Dhe nga ana tjetër kemi Neo-Humanizmin.

Jeta njerëzore – dhe jo vetëm jeta njerëzore por edhe jeta e qenieve të tjera të gjalla – është e ndarë në katër shtresa kryesore. Shtresa e parë është shtresa fizike; e dyta është fiziko-psikike; e treta psikike; dhe e fundit është psiko-shpirtërore. Në këto katër shtresa ka lëvizje; gjithçka lëviz, asgjë nuk është e qëndrueshme. Edhe në fazën e fundit, të cilën nuk e përmenda, domethënë, fazën e spiritualitetit të pastër, ka lëvizje; por ne nuk mund ta sjellim atë brenda fushës së shpejtësisë, të lëvizjes, sepse ajo lëvizje është e lirë nga të gjitha lidhjet e relativitetit.

Tani le të shohim sa mund të na ndihmojë ose na ndihmon pseudo-spiritualiteti në të gjitha këto katër shtresa.

Shtresa e Parë

Në këtë botë fizike, ne duhet të udhëhiqemi nga ritmet. Secili objekt ka karakteristikat e veta. Në këtë rast, nuk është aspak rilevante sa vlerë ekzistenciale ose vlerë përdorimi ka një entitet për qenie njerëzore. Fakti është se qeniet e krijuara në këtë univers të gjitha lëvizin në këtë Kozmos harmonik. Një numër i pafund entitetesh janë duke lëvizur, dhe lëvizja e tyre shkon drejt përmbushjes supreme, drejt arritjes përfundimtare, nuk varet aspak nga vlera e tyre e përdorimit ose vlera ekzistenciale. Gjithçka lëviz në ritmin e vet të veçantë, por ai ritëm individual është një pjesë e pandashme e ritmit Kozmik.

Në Kozmosin e madh, ne duhet të udhëhiqemi nga ritmi Kozmik, por në botën njerëzore, çfarë bëjnë njerëzit? 

 

Ata nuk udhëhiqen nga ritmi Kozmik, ata udhëhiqen nga interesat e grupit, interesat individuale; domethënë, ka një përplasje midis ritmit të interesit të grupit dhe ritmit të lëvizjes Kozmike. Kështu, ky pseudo-spiritualitet dështon të kënaqë kërkesat njerëzore.

Edhe në sferën e lëvizjes fiziko-psikike, valët psikike, vibracionet psikike, ndikohen nga vibracionet fizike për shkak të interesave të grupit dhe interesave individuale; kështu që edhe në sferën e botës fiziko-psikike, pseudo-spiritualiteti nuk ka ndonjë rëndësi.

Tani në rastin e Neo-Humanizmit, ne duhet të marri, ne konsiderate sa larg ritmet individuale të qenieve njerëzore dhe krijesave të tjera të gjalla dhe bimëve po mbajnë përshtatje me ritmin Kozmik. Dhe këtu qëndron aplikimi më i madh i intelektit njerëzor.

 Por për shkak të mangësisë së intelektit njerëzor, njerëzit kurrë nuk i konsiderojnë gjërat në perspektivën e tyre të duhur: ata nuk mendojnë për mirëqenien kolektive të bashkëqytetarëve të tyre, aq më pak për mirëqenien e florës dhe faunës. Ata mendojnë vetëm për interesat e tyre të grupit ose interesat individuale. Domethënë, ata nuk udhëhiqen nga ritmi Kozmik, ata udhëhiqen nga interesi i grupit ose interesi individual, kështu që ka një përplasje midis interesit të grupit dhe ritmit të lëvizjes Kozmike.

Pse njerëzit mendojnë për interesat e tyre të ngushta? 

 

Sepse ata janë shtyrë nga dogmat, dhe këto dogma sigurisht që ndikojnë në ritmin Kozmik të universit dhe interesin kolektiv të botës së bimëve, botës së kafshëve dhe botës njerëzore gjithashtu. Dogma ndikon në lëvizjen e lirë dhe natyrore të botës kolektive.

Kështu, kudo që ka pseudo-spiritualitet, ekziston fara e dogmës. Pseudo-spiritualiteti ndikon dëmshëm në lëvizjen ritmike të botës fizike; ai nuk promovon kauzën e mirëqenies njerëzore.

Shtresa e Dytë

Shtresa e dytë është shtresa fiziko-psikike. Shtresa fiziko-psikike zakonisht mban përshtatje me ritmet e botës fizike. Por shpesh valët psikike, vibracionet psikike, ndikohen nga vibracionet fizike për shkak të interesave të grupit dhe interesave individuale. Për shkak të mendimeve jashtëzakonisht të ngushta dhe egoiste, proceset mendore njerëzore degradojnë dhe njerëzit humbasin ritmin në botën psikike. Kështu ata devijojnë nga rrjedha kryesore e ritmit Kozmik të universit. Kështu që në sferën e botës fiziko-psikike, pseudo-spiritualiteti nuk ka asnjë rëndësi. Ne nuk duam pseudo-spiritualitet, ne duam spiritualitet të përsosur.

Shtresa e Tretë

Pseudo-spiritualiteti nuk mund të na ndihmojë as në të menduarit tonë të lirë, sepse mendimi ynë ndikohet rëndë nga dogma. Kur një qenie njerëzore ulet vetëm dhe mendon, nëse personi mendon për interesin kolektiv, atëherë mendime të tilla janë të përshtatshme; por zakonisht njerëzit nuk mendojnë në këtë mënyrë. Zakonisht ata vajtojnë mbi skeletet e konsumuar të së kaluarës. "Kjo u bë nga, kjo u imponua nga, paraardhësit tanë – kur paraardhësit tanë e kanë thënë këtë, pse duhet të shkëputem nga traditat e vjetra? Ishte shkruar në këtë mënyrë në shkrimet; dhe për më tepër, nëse ndjek këto konvencione dhe tradita të vjetra, çfarë të keqe ka?" Këto lloj mendimesh dogmatike  natyrisht do të mbytin rrjedhën e lirë të mendimit njerëzor. Dhe kjo është arsyeja pse kudo që ka dogma, mendimi njerëzor nuk mund të jetë i lirë; dhe për mungesë të, për pakicë të, të menduarit të lirë, nuk mund të ketë asnjë përparim të duhur psiko-shpirtëror. Kështu që këtu ajo që duam është spiritualitet i përsosur dhe jo pseudo-spiritualitet.

Pseudo-spiritualiteti nuk mund të promovojë kauzën e mirëqenies njerëzore; fara e mirëqenies nuk qëndron aty. Fara e mirëqenies nuk mund të ekzistojë aty ku ekziston fara e dogmës.

Shtresa e Katërt

Në sferën psiko-shpirtërore gjithashtu, ku shpejtësia e përparimit është maksimale, ajo shpejtësi bëhet e penguar për shkak të dogmës, sepse ka një defekt në fazën fillestare. Nëse vetë mendimet e njerëzve janë të gabuara, atëherë sa larg mund të përparojnë drejt spiritualitetit të përsosur nën peshën e atyre mendimeve të gabuara?

Kështu që pseudo-spiritualiteti, plot me dogma, nuk çon në mirëqenien kolektive as në botën fizike, fiziko-psikike, psikike apo shpirtërore. Ajo që me të vërtetë duam është spiritualitet i përsosur, jo pseudo-spiritualitet.

Gjithçka në këtë univers lëviz, dhe kjo lëvizje është nga papërsosmëria drejt përsosmërisë. Kështu që spiritualiteti i përsosur është qëllimi ynë, dhe Neo-Humanizmi është qasja jonë. 

 

Çfarë është Neo-Humanizmi? 

 

Mbledhja e të gjitha shprehjeve natyrore njerëzore, mbledhja e të gjitha shprehjeve natyrore të gjithë florës dhe faunës, është Neo-Humanizmi. Të gjitha këto lëvizje të sentimentit njerëzor dhe të gjitha këto lëvizje të florës dhe faunës janë drejt spiritualitetit të përsosur. Kështu që ai spiritualitet i përsosur nuk mund të jetë kult – është qëllimi, është dëshira, është pika kulmore e të gjitha lëvizjeve.

Të gjitha lëvizjet e sentimentit njerëzor dhe – siç thashë pak më parë – të gjitha lëvizjet e florës dhe faunës janë drejt spiritualitetit të përsosur. Kështu që ai spiritualitet i përsosur nuk mund të jetë kult, është qëllimi. 

 

Dhe çfarë është kult? 

 

Kulti është lëvizja e Neo-Humanizmit. Domethënë, kulti është lëvizja e të gjitha shprehjeve njerëzore, të gjitha manifestimeve njerëzore – dhe jo vetëm shprehjeve dhe manifestimeve njerëzore, por të gjitha shprehjeve, të gjitha manifestimeve, të të gjitha qenieve të gjalla, duke përfshirë florën dhe faunën. Ky është kulti, ky është Neo-Humanizmi.

Kështu që qasja jonë, kulti ynë, është Neo-Humanistike, dhe qëllimi ynë është spiritualiteti i përsosur. Dhe kjo qasje Neo-Humanistike është pasuria jonë njerëzore; është sharmi i ekzistencës njerëzore, është mahnitja e ekzistencës njerëzore, dhe është shkëlqimi i shoqërisë njerëzore.



Burimi: Pseudo-Spiritualiteti dhe Neo-Humanizmi

Botuar në:  Një Disa Probleme të Zgjidhura 

Shri Shri Anandamurtiji