Princi vogel

 Ne planetin tjeter jetonte nje pijanec. Vizita qe teper e shkurter, por ajo beri qe princi i vogel te zhytej ne trishtim te thelle. 

 

- C'ben aty?

 

 - pyeti pijanecin, qe rrinte i ulur pa fjale perpara nje grumbulli shishesh, ca te brazura dhe ca te tjera plot me pije. 

 

 - Pi,

 - ia priti pijaneci me nje cehre te zymte.

 - Po pse pini?

 - pyeti princi i vogel. 

- Qe te harroj, 

- ia ktheu pijaneci. 

 - Te harroni, cfare? - u interesua princi i vogel, te cilit tashme kishte filluar t'i vinte keq. 

 

 - Te harroj ngaqe me vjen turp, - u rrefye pijaneci dhe uli koken. 

 

 - Po nga se keni turp? - u merakos princi i vogel, i cilit i lindi menjehere deshira ta ndihmonte. 

 - Ngaqe pi, - perfundoi pijaneci dhe u zhyt ne heshtjen e vet. 

Princi i vogel u zhduk i tronditur. “Te rriturit jane teper, teper te cuditshem”, - perseriti me vete princi i vogel, ndersa vazhdonte udhetimin. 

 (Antoine de Saint Exupéry)